Infaq fi Sabilllah inggih punika infaq ngedalaken banda kangge biyantu perjuangan Agami Islam. Infaq punika salah setunggaling akhlaq ingkang minulya. Kanthi mekaten infaq fi sabilillah badhe bekto dhateng bahagianing gesang ing dunya dumugining akherat samangke.
Dasar nindakaken infaq inggih punika saking Alquran lan hadits nabi Muhammad SAW.
اَلْحَمْدُلِلّٰهِ حَمْدًا كَثِيْرًا كَمَا اَمَرَ. فَانْتَهُوْا عَمَّا نَهَى عَنْهُ وَحَذَّرَ. نَحْمَدُهُ عَلَى جَزِيْلِ الْفَضْلِ وَالْاِنْعَامِ وَنَشْكُرُهُ عَلَى مَا اَوْلَاهُ مِنَ التَّوْفِيْقِ وَالْاِلْهَامِ. أَشْهَدُ اَنْ لَا اِلٰهَ اِلَّااللهُ وَحْدَهُ لَاشَرِيْكَ لَهُ الْمَلِكُ الدَّيَّانُ وَاَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّدًا رَسُوْلُ اللهِ خَيْرُ مُعَلِّمٍ وَاِمَامٍ, اَللّٰهُمَّ صَلِّ وَسَلِّمْ عَلَى عَبْدِكَ وَرَسُوْلِكَ سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَعَلَى اٰلِهِ وَأَصْحَابِهِ وَمَنْ تَبِعَهُمْ عَلَى مَنْهَجِهِمِ السَّلِيْمِ أَمَّابَعْدُفَيَآعِبَادَ اللهِ, أُوْصِيْكُمْ وَنَفْسِى بِتَقْوَى اللهِ فَقَدْ فَازَالْمُتَّقُوْنَ
Kaum muslimin jema’ah Jum’ah Rahimakumullah
Wonten ing kesempatan khutbah punika kawula tansah wasiat khusus dhateng pribadi piyambak lan sumrambah dhumateng para jema’ah, mangga kita sami ningkataken iman lan taqwa dhumateng Allah SWT, inggih punika kanthi nindakaken sedaya dhawuhipun Allah lan nilar saha nebihi sedaya awisanipun Gusti Allah. Salah setunggalipun dhawuhipun Allah inggih punika kita dipun dhawuhi supados ngedalekaen saperangan saking bandha milik kita kangge kabetahan infaq fi sabilillah. Marginipun Allah inggih punika sedaya margi kesahenan ingkang dipun dhawuhaken dening Allah lan Rasulipun. Allah SWT sampun paring dhawuh:
“ He wong-wong kang padha iman, padha mblanjakna sira kabeh (ing dalane Allah) saperangan saka rizki kang wis Ingsun paringake marang sira kabeh, sadurunge tumekane dina, kang ing dina iku wis ora ana maneh dol tinuku lan ora ana paseduluran kang raket lan (uga) wis ora ana maneh syafa’at. Lan hiya wong-wong kafir iku (wujude) wong-wong kang padha nganiaya”. (QS. Al Baqarah: 254)
Wonten ing ayat punika Allah SWT paring dhawuh dhateng kita supados mblanjakaken saperangan saking bandha ingkang dipun miliki. Ing alam dunya punika kita tasih dipun paringi kesempatan kangge ngedalekan infaq lan tasih kathah tiyang ingkang betahaken pambiyantu. Benten kalian alam akhirat kesempatan kangge infaq sampun boten wonten, kathah tiyang ingkang nyuwun pambiyantu, nanging sampun boten wonten ingkang saget paring pitulungan kejawi saking amalipun piyambak. Sedaya tiyang badhe nampi piwales saking amalipun piyambak, amal sae badhe pikantuk kenikmatan kanthi dipun lebetaken wonten ing suwarga lan amal ingkang awon badhe nampi siksa arupi neraka.
Ing ayat punika Allah SWT ugi ngengetaken dhateng kita sedaya, bilih alam dunya punika boten badhe langgeng, lan ingkang langgeng namung alam akhirat. Rasulullah SAW nate ngendika:
والله ما الدنيا في الآخرة إلا كما يجعل أحدكم أصبعه في اليم ثم يرفعها فلينظر بم يرجع
(رواه مسلم واحمد وترمذى)
“ Demi Allah, dunya iki (lamun dibandingake) kelawan akhirat ananging (amung) kaya salah sawijine sira nyelupake drijine ing segara nuli diangkat. Mangka gatekna apa kang amung kagawa dening jarine. (HR. Muslim, Ahmad, dan Tirmizi)
Hadits punika maringi pemut bilih ing dunya punika namung sekedhap lan ing dunya sedaya pokal kita namung sekedhik sahingga kita badhe mlebet ing alam ingkang langgeng, inggih punika alam akhirat. Pramila ngengingi perkawis dunya, kita boten dipun parengaken ngumpul-ngumpulaken bandha tanpa dipun dalaken hakipun. Allah SWT paring pemut:
“ Lan wong-wong kang padha nyimpen emas, perak lan ora padha nafkahake marang dalan Allah, mula dhawuhna marang dheweke kabeh (yen dheweke kabeh bakal nampa) siksa kang lara” (QS. Attaubah: 34)
Kanthi ayat punika Allah SWT paring dhawuh dhateng tiyang-tiyang ingkang iman, supados mblanjakaken bandhane kanggo kapentingan pribadi piyambak, keluarga lan kanggo kepentingan masyarakat. Tiyang ingkang boten purun nginfaqaken bandhanipun kagem infaq fisabilillah ateges tiyang punika sampun enget dhateng nikmatipun Allah. Kanthi mekaten tiyang punika kalebet golonganipun tiyang ingkang nganiaya dhateng pribadinipun piyambak lan tiyang sanes.
Khusus dhateng pribadinipun piyambak jalaran benjang ing akherat badhe nampi siksa. Lan nganiaya kelawan tiyang sanes amargi boten purun ngedalaken zakat, infaq, shadaqah lan amalan amalan sanesipun kangge kepentingan umum. Lan sayektos tiyang sanes banget betahipun nanging boten dipun paringi pambiyantu.
Kaum muslimin jema’ah Jum’ah Rahimakumullah
Ing tahun 9 Hijriyah, nabi Muhammad SAW paring dhawuh dhateng tiyang-tiyang Islam supados siaga, amargi badhe wonten perang ing Tabuk, inggih punika satunggaling panggenan ing antawis Madinah lan Damsyik. Wonten ing perang punika Rasulullah ngendikakaen bilih kawontenanipun nembe ewet, awrat lan kirang sarananipun. Ing mangka mengsah sampun siap-siaga kanthi pasukan lan perlengkapan lengkap. Sinaosa mekaten tiyang Islam ingkang sampun kiat imanipun namung nenggo komando lan sampun siap nindakaken perang.
Wonten perang punika tiyang-tiyang Islam sami ngedalaken infaqipun kados Sayidina Usman nyumbangaken 10.000 dinar, 300 onta, lengkap kalian senjatanipun lan 50 kuda. Sayidina Abu Bakar nyumbangaken sedaya bandhanipun inggih punika 4.000 dirham. Nabi Muhammad ngendika "Apa isih ana kang Panjenengan tinggalake kanggi keluarga panjenengan?" Abu Bakar ngendika: "Kang kula tinggalake kanggo keluarga kula yaiku Allah lan utusane." Sayidina Umar bin Khatab nyumbangaken separo saking bandhane. Asim bin `Adi nyumbangaken 70 wasaq kurma (satu wasaq = 60 gantang). Semanten ugi para ibu ugi sami nyumbangaken emas arupi gelang, anting-anting, kalung lan sanes-saneipun kagem perjuangan kaum muslimin. Allah sampun ngendika:
“Satemene wong-wong kang padha iman hiya iku namung wong-wong kang padha iman marang Allah lan rasule, tumuli awake dhewe ora padha mamang lan dheweke kabeh padha jihad (berjuang) kelawan bandha lan jiwanedheweke kabeh ing dalem dalane Allah, hiya dheweke kabeh wong-wong kang padha temen” (QS. Al Hujurat: 15)
Mekaten bilih infaq punika banget pentingipun, lan migunani dhateng pribadi, keluarga lan masyarakat. Pramila menawi dipun gatosaken kanthi salebetipun manah, bilih sedaya dhawuh Allah punika mensthi wonten manfaatipun, lan sedaya awisanipun Allah mesthi badhe ndhatengaken bencana lan malapetaka.
وَقُلْ رَّبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ وَأَنْتَ خَيْرُ الرَّاحِمِيْنَ
.
